Wat hebben wij dit vroeger vaak gegeten, de chipolatabavarois van mijn moeder. Een klassieker op en top, welke voor speciale momenten gemaakt werd. En omdat we op de nostalgische toer gingen met deze Kerst, heb ik deze golden oldie maar weer eens gemaakt. Ik dacht dat doe ik wel even, maar qua tijd viel het toch een beetje tegen. Je bent dus gewaarschuwd, maar het is alle tijd en moeite waard!
Chipolatabavarois
Chipolatapudding oftewel chipolatabavarois is een luchtig nagerecht die in een mooie vorm geserveerd wordt. Het verschil tussen een pudding en een bavarois is dat de laatste een stuk luchtiger is doordat er opgeklopte slagroom en eieren in verwerkt worden. Om de bavarois op te laten stijven wordt er gelatine toegevoegd, waarna je het in een mooie puddingvorm kunt gieten. Maak het ruim van tevoren klaar als je deze bavarois wilt serveren, het heeft namelijk wel een paar uur nodig om op te stijven in de koelkast.
Chipolata klinkt Italiaans, maar dat is deze bavarois niet. Je zou het niet zeggen, maar de oorsprong van deze bavarois ligt toch echt in Nederland. De chipolata (taart) gemaakt van melk en slagroom en gevuld met stukjes koek, likeur, rozijnen en sukade werd al in 1875 gemaakt. Het recept van de taart werd gedeeld in het boek De Hedendaagsche Banketbakker. De feestelijke taart van lagen biscuitdeeg werd gevuld met room, bitterkoekjes, gekonfijte kersen en marasquin likeur.
Ik ben blij dat ik mijn moeders recept heb gekregen en wil dit graag weer doorgeven aan de volgende generatie.
Tips:
Neem wel de tijd om deze bavarois te maken. Je moet namelijk eerst de basis maken van de melk en eieren. Hierin los je de gelatine op en dit moet lobbig (net niet stijf) worden voordat je de slagroom en eiwit doorheen kunt mengen. Dit duurt wel even, maar je kunt dit versnellen door de schaal met het mengsel op een bak met ijs te zetten. Blijf wel roeren, zodat het gelijkmatig opstijft. Mijn advies is om de pudding een dag voor het serveren te maken.
In plaats van de bitterkoekjes, kan je ook lange vingers nemen.
Ik kon geen bigarreaux vinden in mijn supermarkt, heb het daarom vervangen door sukade. Dit is de gesuikerde schil van de vrucht van de sukadeboom.
Je kunt er ook nog fijngesneden oranjesnippers in verwerken.
En in plaats van de rozijnen heb ik gedroogde cranberries gebruikt omdat het Kerst is.
De marasquin is toch echt wel de typische smaakmaker van dit nagerecht, gebruik het daarom wel en drenk de koekjes hierin.
Extra nodig: puddingvorm van 2 liter
Probeer ook eens deze heerlijke ouderwetse Feestelijke griesmeelpudding met rode bessensaus.
Door
