Een half jaar na de gastric sleeve operatie

Het is nu precies een half jaar geleden dat ik geopereerd ben. Gelukkig sta ik er nu beter voor dan een paar maanden geleden, maar het blijft nog wel een beetje tobben. Tobben met wat kan ik wel/niet eten, tobben met mijn gezondheid en energie. Hoe is het nu een half jaar na de gastric sleeve operatie?

Wat eet ik

Na twee maanden kon ik eindelijk een beetje eten. Nu is het uitzoeken wat wel en wat niet goed valt. Verschillende structuren kan ik niet bij elkaar eten. Heb ik bijvoorbeeld een kipfilet met roergebakken groenten, dan gaan de groenten dwars liggen. Natuurlijk weet ik wel dat de eiwitten het belangrijkste zijn en dat ik die eerst moet eten, maar het blijft voor mij onwennig dat ik dan niet meer aan de groente toekom als ik vol zit van een stukje vlees. Waar groente eerst heel erg belangrijk was voor mij, komt het nu op de tweede plaats.
Rauwkost en sla valt al helemaal niet goed en daar was ik voor de operatie zo gek op. Ik blijf het proberen, maar het blijft niet goed gaan. Mmmm…hoop dat dit toch nog wel eens goed komt.
En zes keer eten op een dag schiet er ook regelmatig bij in. Omdat je geen honger hebt, denk je er ook niet aan om iets te eten. Totdat je flauw wordt, dan merk je pas dat je te weinig eet.

Uit eten

De eerste keer dat we uit eten gingen, zo vier maanden na de operatie, vond ik het wel reuze spannend. Zal het goed gaan? Krijg ik geen dumping? En hoe moet dat nou met niet drinken en eten tegelijk? De truc is nu dat ik een glaasje water vooraf bestel, dit half opdrink voor het eten. Ik laat dan een half leeg glas staan omdat ik een beetje vervelend ervan wordt als ze wel vijf keer vragen of je echt niet iets te drinken wilt bij het eten? Moet ik ze vertellen dat ik niet tegelijkertijd eten en drinken mag? (Heb ik van een nichtje geleerd).
We zijn een paar dagen naar Twente geweest en ik dacht er verstandig aan te doen om de keuken te melden dat ik een maagverkleining heb gehad en dat ze halve porties konden maken voor mij. Nou dat doe ik niet meer…..ik kreeg een entrecote die ze in de lengte doormidden gesneden hadden. Zodra die in de pan lag, was hij al doorgeslagen en zat ik met een stukje vlees wat ik niet weg kreeg.
De volgende avond ging het heel goed, een viergangen menu zelfs en ik heb op mijn gemak van alles wat geproefd. Totdat het dessert kwam en ik een hapje ijs nam. Dit was nu net een hapje teveel helaas. Een dumping was het gevolg en dat wil je natuurlijk niet als je uit eten bent.
Manlief eet nu mijn bordjes leeg, maar ik zie zijn broeken en shirts strakker worden hierdoor. Moet hij niet te vaak doen, anders kan hij ook aan de maagverkleining (haha).

Drinken

Nog iets vreemds heb ik ontdekt, namelijk dat mijn smaak veranderd is. Daar waar ik vroeger een thee- en koffieleut was, krijg ik het nu niet meer weg. Thee blijft borrelen in mijn slokdarm. Maar ijsthee ging er met het warme weer vreemd genoeg wel weer goed in. Koffie lust ik niet meer, dit drink ik nu met een sloot gewone melk erbij en dan smaakt het nog wel. Die melk is sowieso goed voor de nodige eiwitten.
Water is ook zo’n dingetje, dat drinkt ook niet zo lekker weg. Doe ik er een paar druppels aanmaak in, dan gaat het wel. Snap jij het? Ik heb het aan de diëtiste gevraagd en die zei dat de moleculen van het water veranderen als je het met iets mengt. Weer wat geleerd.
Maar dat glaasje wijn bij het eten wordt toch wel heel erg gemist.
foto glaasje wijn

Sporten

Vier weken na de operatie ben ik weer gaan sporten. Achteraf gezien was dat waarschijnlijk veel te vroeg. Twee keer flauw gevallen in de sportzaal en diverse keren beroerd naar huis gegaan. Achteraf bleek dat ik een veel te lage bloeddruk had. Hierdoor en waarschijnlijk door het veel te weinig eten en drinken was ik zo flauw met sporten. Ook is mijn schildklier nog steeds ontregeld, na al diverse keren bijgesteld te zijn qua medicatie, gaat dit nog niet zo lekker. Pfff….daar wordt ik ook heel erg moe van. Dus het sporten maar even opgezegd. Maar ik wil/moet het wel weer oppakken.

Haaruitval

Waar ik helemaal niet vrolijk van wordt is mijn haaruitval. Ik was al niet zo bedeeld met een weelderig bos krullen (zoals mijn zusjes), maar nu is het een armetierig pluizenbosje geworden. Ik heb het maar rigoureus laten afknippen, want er was geen beginnen meer aan. Iedereen zegt dat het hartstikke leuk en pittig staat, maar ik ben er niet blij mee.
foto haar en kort kapsel

Gewicht

Het enige waar ik wel blij mee ben is het afvallen. Na precies vier maanden stond de teller op -30 kilo. De diëtiste was zeer tevreden en ik natuurlijk ook. Ik heb geen idee hoeveel ik nog kan afvallen, heb gelukkig geen streefgewicht meegekregen. De combinatie van gastric sleeve en de ziekte van Hashimoto hebben ze nog niet gehad in deze obesitas kliniek. Dus kunnen ze mij ook niet vertellen hoeveel ik zou kunnen afvallen. Maar met elke kilo die ik nu kwijtraak, ben ik ontzettend blij.

Kleding

Gelukkig heb ik nog wat kleding bewaard van de wat slankere periodes, ik kan nog even vooruit. Wel was het heel verleidelijk om in de uitverkoop nieuwe kleren te gaan kopen. Het gekke is dat je nu niet weet wat voor maat je hebt en of het verstandig is dit te kopen. Stel je voor dat je weer heel veel afvalt, dan kan je dat ook weer niet aan. Heb voor het eerst sinds tijden jurkjes gekocht, weet nog niet wanneer ik ze zal gaan dragen.

Zoals jullie kunnen lezen is het een hele uitdaging. Mocht je een gastric bypass of gastric sleeve overwegen, denk er alsjeblieft goed over na. Het is geen kattenpis! Wil je meer info over droge slijmvliezen, kijk hier.

In mijn blog Foodblogger gaat aan de maagverkleining, kan je lezen waarom ik deze beslissing genomen heb.