Foodblogger gaat aan de maagverkleining

Deze Foodblogger gaat aan de maagverkleining. Na heel veel lijnpogingen en bezoeken aan internisten, moet ik mij erbij neerleggen dat het niet gaat lukken om af te vallen. Het vreemde is dat ik in de periodes dat ik niet of weinig at ben aangekomen. Natuurlijk heeft dit met de ziekte van Hashimoto te maken, die mijn stofwisseling in de war gooit als ik te weinig eet. Het begon met mijn eerste echtscheiding. Ik had geen geld om eten te kopen en at wat ik toegeschoven kreeg. Toen ik na drie maanden weer aan het werk ging, paste ik mijn mantelpakjes niet meer (jaja, ik droeg destijds als directiesecretaresse mantelpakjes). Ik ging op de weegschaal staan en ik was in drie maanden tijd 30 kilo(!) aangekomen. Afvallen lukte niet en de internist kon het niet anders verklaren dan: elk pondje gaat door het mondje. Hij wilde niet geloven dat ik in deze drie maanden (bijna) niet gegeten had. Pfff…..dat schoot ook niet op.

Pas na 10 jaar kwam ik eindelijk bij een arts die mij serieus nam, hij tapte wel 12 buisjes bloed af en na twee weken kreeg ik de uitslag. Ik heb goed en slecht nieuws voor je, zei hij. Het goede nieuws is dat we nu weten wat je mankeert, het slecht nieuws is dat je er niet vanaf komt en dat jij jouw leven lang aan de medicijnen moet. Eindelijk was er de aandoening Hashimoto geconstateerd. Het is een zeldzame schildklierziekte die 1 op de 20.000 voorkomt.

Maar ondanks de medicijnen en de vele afvalpogingen, kwam ik alleen maar aan. Nu hoor ik jullie denken; ja maar je bent foodblogger, je zult wel de hele dag lekker zitten eten en proeven. Nee, dat is het niet. Ik let altijd op wat ik eet en kook dagelijks alles vers. Maar dat helpt dus niet.
Bij mijn laatste bezoek aan een internist, kreeg ik te horen dat als ik zo doorging nog geen 10 jaar te leven heb. Daar schrik je natuurlijk wel van. Dat wil je niet horen, ik heb nog zoveel plannen voor de toekomst. Natuurlijk hadden al meer artsen erop aangedrongen dat ik naar een obesitaskliniek moest, maar daar was ik acht jaar geleden al geweest. Toen stuurden ze me weer naar huis vanwege de Hashimoto. De diëtist zei zelfs als iedereen zo goed zou eten als jij, dan hadden wij geen werk meer.

Foodblogger gaat aan de maagverkleining

Dus nu toch maar weer naar de obesitaskliniek geweest. Na maanden ben je eindelijk aan de beurt om de kliniek te bezoeken. Je gaat een hele dag door de mallemolen, bloedprikken, hartfilmpje, obesitas verpleegkundige, diëtiste, psycholoog en uiteindelijk de chirurg. Die gaf het verlossende woord dat ik geopereerd kan worden en zelfs nog mag kiezen tussen gastric bypass of gastric sleeve. Ik had voor mezelf al besloten dat ik geen gastric bypass wilde en in goed overleg met de chirurg wordt het dus de gastric sleeve (maagverkleining). Op mijn vraag of ik niet eerst nog naar de internist moest, werd negatief beantwoord. Toch vind ik dat vreemd, omdat de vorige keer de internist mij afkeurde voor deze operaties.

Omdat je maag verkleind wordt, kan je maar een klein beetje eten en zit je snel vol. Hierdoor val je natuurlijk af. Het voordeel ervan is dat je geen honger meer hebt, omdat het deel van de maag verwijderd wordt, wat zorgt voor het hongerhormoon.

Ik werd al gelijk op een dieet gezet, je moet namelijk gaan wennen aan zes kleine maaltijden per dag. Na de operatie kan je nog maar hele kleine beetjes eten en dat moet verdeeld worden over de hele dag. En ik moet gaan sporten. Dit had ik vorig jaar al eens geprobeerd zonder succes. Waar ik vroeger lekker moe was van het sporten, was ik nu uitgeput na het sporten. Zo moe zelfs dat ik niet meer slapen kon en ik na 4 maanden het advies kreeg er maar mee te stoppen.
Dus nu toch maar weer aan de slag met een clubje collega ‘zwaargewichten’. De ene dag gaat het beter dan de andere. Het tempo wordt aardig opgevoerd, maar als ze in de gaten hebben dat we het niet trekken, mogen we een stapje terug doen.

Na een maand me goed aan het eetprogramma gehouden te hebben is het resultaat een magere 2 kilo die ik kwijtgeraakt ben.

23 maart was ik in het zogenaamde tweede straatje, een bezoek aan poli chirurgie, apotheek, anesthesist en verpleegkundige preoperatief.
En een paar dagen later wordt ik gebeld. De operatie is op 25 april, oei dat gaat toch wel heel snel. Maar we gaan ervoor. Eerst nog twee weken voor de operatie aan een crash dieet en daarna gaat het toch echt gebeuren.

Ik ben benieuwd of ik na de operatie mijn fans nog dagelijks kan laten genieten van mijn passie voor koken, één ding is zeker, de porties zullen ietwat kleiner worden.
Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn afvalperikelen.

Kijk zo slank als ik vroeger was, zal ik nooit meer worden. En dat hoeft ook niet, ik ben straks blij met elke kilo die ik kwijt raak.